دعاى امام سجاد علیه السلام در نماز شب

آموزه‌های دعای سی و دوم صحیفه سجادیه

• سلطنت خداوند آغاز و انجامی ندارد و بی‌سپاه و پشتیبان، توانمند است.
• والاترین وصفِ وصف‌کنندگان، برای پایین‌ترین مرتبهٔ رفعت خداوند، نارساست.
• اوصاف در مقام وصف الهی سرگشته‌اند.
• خدا پیش از هر چیزی بوده و همواره خواهد بود.
• بخشش بنده، اگرچه بد کرده، بر خداوند دشوار نیست.
• علم خدا بر هر چیزی احاطه دارد و هیچ رازی از او پنهان نیست.
• شیطان پس از آنکه انسان را دچار گناهان صغیره و کبیره می‌کند، از انسان بی‌زاری می‌جوید و به او پشت می‌کند.
• خدا انسان را به صورت آبی پَست و بی‌ارزش از میان استخوان‌های به هم فشردهٔ پشت پدر و از گذرگاه باریک رحم سرازیر می‌کند و... سپس به آن صورتی کامل عطا می‌کند و در پیکرش اعضا و جوارح قرار می‌دهد.
• شیطان انسان را به سوء ظن و ضعف یقین می‌کشاند.
• به روزی‌ای که خداوند برای ما مقدر کرده راضی باشیم.
• از عذاب‌های الهی: آتشی که ملایم آن دردناک است و شعله‌هایش یکدیگر را می‌بلعند و در هم می‌پیچند، آتشی که استخوان‌ها را می‌پوساند و ساکنان خودش را آب جوش می‌نوشاند، کژدم‌های دهان‌گشوده، مارهای پرصدا که دندان به دندان می‌سایند، نوشیدنی‌ای که دل و روده ساکنانش را پاره‌پاره می‌کند.
• از خداوند بخواهیم با زیادی رحمتش، ما را از این عذاب‌ها برهاند.

http://www.rohani.ir/fa/ndt/2225/دعای-سی-و-دوم--دعا--آن-حضرت-در-نماز-شب