(
امتیاز از 2483
)
ايمان مادَر پيامبَر از اعتقادات شيعه است
عصر شیعه ـ شواهد مختلف و زيادي كه صحت، شهرت و استواري بيشتري نسبت به شواهد عدم ايمان آمنه دارند براي اثبات ايمان آمنه وجود دارد كه مي‌تواند قراين تفسيري و حديثي مبني بر ادعاي برخي از اهل سنت درباره ايمان نداشتن آمنه را باطل مي‌سازد.
قابل توجه است كه تنها دليل اين گروه، حديثي از عطيه در شأن نزول آيه ۱۱۳ توبه/۹ است: {مَا كَانَ لِلنَّبِيِّ وَالَّذِينَ آمَنُوا أَن يَستَغفِرُوا لِلمُشرِكِينَ وَلَو كَانُوا أُولِى قُربَى مِن بَعدِ مَا تَبَيَّنَ لَهُم أَنَّهُم أَصحَابُ الجَحِيمِ}؛ «پيامبر و مؤمنان را شايسته نبود كه براي مشركان آمرزش بخواهند، آن هم پس از اين كه بر ايشان روشن شد كه اين گروه اهل دوزخ‌‌اند.» در اين حديث، بر خلاف مشهور قبر آمنه در مكه دانسته شده و آمده است: هنگامي كه پيامبر (صلي الله عليه و اله) به مكه رسيد، بر قبر مادرش ايستاد، بدان اميد كه خدا به او اذن دهد تا براي وي آمرزش طلبد؛ ولي خداوند اجازه نداد.
مورخاني چون ابن اسعد به نادرستي اين گزارش تصريح كرده و برخي همانند ابن‌كثير آن را حديثي غريب دانسته و دانشمنداني از اهل سنت در سند و متن اين‌گونه روايات مناقشه كرده و آن‌ها را ضعيف شمرده‌اند. باتوجه به اين قراين، برخي بر اين باورند كه گزارش‌هاي بيانگر ايمان نداشتن آمنه از برساخته‌هاي امويان است كه خود از خاندان و نياكاني پاك و خوشنام محروم بوده‌اند.
درباره دين آمنه شيعه همواره بر اين باور بوده است كه وي اعتقادي توحيدي داشته و از مؤمنان به كيش ابراهيمي بوده و در روز قيامت، در زمره مؤمنان محشور مي‌شود.
علماي شيعه از آياتي متعدد براي اثبات اين سخن بهره برده‌اند؛ از جمله آيه ۲۱۹ شعرا/۲۶: {وَتَقَلُّبَكَ فِي السَّاجِدِينَ}؛ «و به انتقال تو در اهل سجود [آگاه است]» و نيز رواياتي پرشمار از پيامبر (صلي الله عليه و اله) و اهل‌بيت: كه خداوند حمل پيامبر (صلي الله عليه و اله) را در بهترين رحم قرار داده و آن را از آتش جهنم دور داشته است.
برخي از دانشمندان اهل سنت نيز اين ديدگاه را تأييد مي‌كنند؛ مانند عبدالرحمن سيوطي (م. ۹۱۱ق.) كه كتابي در اثبات ايمان آمنه به نام الفوائد الكامنة في ايمان السيدة آمنه و التعظيم و المنة في انّ ابوي النبي في الجنه نگاشته و ديدگاه بسياري از شخصيت‌هاي بزرگ همانند فخر رازي را با خود همسان شمرده است.
قابل توجه است كه تنها دليل اين گروه، حديثي از عطيه در شأن نزول آيه ۱۱۳ توبه/۹ است: {مَا كَانَ لِلنَّبِيِّ وَالَّذِينَ آمَنُوا أَن يَستَغفِرُوا لِلمُشرِكِينَ وَلَو كَانُوا أُولِى قُربَى مِن بَعدِ مَا تَبَيَّنَ لَهُم أَنَّهُم أَصحَابُ الجَحِيمِ}؛ «پيامبر و مؤمنان را شايسته نبود كه براي مشركان آمرزش بخواهند، آن هم پس از اين كه بر ايشان روشن شد كه اين گروه اهل دوزخ‌‌اند.» در اين حديث، بر خلاف مشهور قبر آمنه در مكه دانسته شده و آمده است: هنگامي كه پيامبر (صلي الله عليه و اله) به مكه رسيد، بر قبر مادرش ايستاد، بدان اميد كه خدا به او اذن دهد تا براي وي آمرزش طلبد؛ ولي خداوند اجازه نداد.
مورخاني چون ابن اسعد به نادرستي اين گزارش تصريح كرده و برخي همانند ابن‌كثير آن را حديثي غريب دانسته و دانشمنداني از اهل سنت در سند و متن اين‌گونه روايات مناقشه كرده و آن‌ها را ضعيف شمرده‌اند. باتوجه به اين قراين، برخي بر اين باورند كه گزارش‌هاي بيانگر ايمان نداشتن آمنه از برساخته‌هاي امويان است كه خود از خاندان و نياكاني پاك و خوشنام محروم بوده‌اند.
درباره دين آمنه شيعه همواره بر اين باور بوده است كه وي اعتقادي توحيدي داشته و از مؤمنان به كيش ابراهيمي بوده و در روز قيامت، در زمره مؤمنان محشور مي‌شود.
علماي شيعه از آياتي متعدد براي اثبات اين سخن بهره برده‌اند؛ از جمله آيه ۲۱۹ شعرا/۲۶: {وَتَقَلُّبَكَ فِي السَّاجِدِينَ}؛ «و به انتقال تو در اهل سجود [آگاه است]» و نيز رواياتي پرشمار از پيامبر (صلي الله عليه و اله) و اهل‌بيت: كه خداوند حمل پيامبر (صلي الله عليه و اله) را در بهترين رحم قرار داده و آن را از آتش جهنم دور داشته است.
برخي از دانشمندان اهل سنت نيز اين ديدگاه را تأييد مي‌كنند؛ مانند عبدالرحمن سيوطي (م. ۹۱۱ق.) كه كتابي در اثبات ايمان آمنه به نام الفوائد الكامنة في ايمان السيدة آمنه و التعظيم و المنة في انّ ابوي النبي في الجنه نگاشته و ديدگاه بسياري از شخصيت‌هاي بزرگ همانند فخر رازي را با خود همسان شمرده است.