پدرم در حالی دنیا را وداع گفت که فقط 700 درهم از خود باقی گذاشت
عصر شیعه ـ پس از شهادت امیرمومنان علی(ع) و دفن بدن مطهر ایشان در شب بیست ویکم ماه رمضان سال چهلم قمری، در روز آن، مردم کوفه و شیعیان داغدار و ماتم زده این شهر در بیرون خانه آن حضرت و در مسجد اعظم کوفه به عزاداری و سوگواری پرداخته و بی صبرانه منتظر ورود فرزندان گرامی آن حضرت به مسجد کوفه و تعیین خلیفه مسلمانان بودند.
ساعاتی از روز نگذشته بود که فرزندان امام علی(ع)، از جمله امام حسن مجتبی(ع)، امام حسین (ع)، محمد حنفیه و اصحاب و یاران خاص امیرمومنان از خانه بیرون آمده و به سوی مسجد حرکت کردند و مردم با دیدن آنها، با ذکر صلوات و تکبیر به استقبالشان شتافتند.
پس از ورود مردم به مسجد، امام حسن مجتبی(ع) به عنوان وصی و جانشین پدر خود بر فراز منبر رفت و خطبه ای ایراد کرد.
آن حضرت در فرازی از این خطبه فرمود: در شب گذشته مردی رخت از جهان بست که هیچ یک از پیشینیان در انجام وظیفه، بر او پیش دستی نگرفتند و آیندگان هم نتوانند پا به پای او به کارهای خویش بپردازند.
او در رکاب پیامبر خدا(ص) پیکار می کرد و در پاسداری از او، از خودگذشتگی نشان می داد و رسول خدا(ص) وی را پرچم دار خود قرار می داد و جبرییل از طرف راست و میکاییل از جانب چپ از او نگهبانی می کردند و او از میدان نبرد بازنمی گشت تا خدای متعال به کمک او لشکر اسلام را پیروز می ساخت.
علی(ع) در شبی از دنیا رفت که در آن شب عیسی(ع) به آسمان صعود کرد و یوشع بن نون وصی موسی(ع) درگذشت. وی در حالی جهان را وداع گفت که برای خویش سیم و زری باقی نگذاشت و تنها 700 درهم از عطایایش مانده است که می خواست خدمتگذاری برای کسان خود فراهم کند.
در این هنگام گریه، گلوگیر امام حسن(ع) شد و شروع به گریستن کرد و مردم نیز با او هم آوا شده و مسجد اعظم کوفه، یک پارچه گریه و ناله شد.
پس از سخنان امام مجتبی(ع)، ˈعبدالله بن عباسˈ برخاست و در کنار آن حضرت ایستاد و گفت: ای مردم! این بزرگ مرد، فرزند پیامبرتان و جانشین امامتان است. پس با او بیعت کنید.
مردم که از این سخن به وجد آمده بودند، گفتند: چقدر او برای ما دوست داشتنی تر و حقش بر ما واجب تر است. سپس با کمال رغبت و اشتیاق با آن حضرت بیعت کردند و او را به عنوان خلیفه و جانشین پدرش امام علی(ع) پذیرفته و پیروی از او را برعهده گرفتند.
بنا به گفته شیخ مفید، بیعت با امام حسن مجتبی(ع) در روز جمعه بیست ویکم ماه رمضان سال 40 هجری قمری واقع شد و از آن پس، آن حضرت عاملان و استانداران خود را معرفی و حکومت را به طور رسمی بر عهده گرفت.