بدعتي كه خليفه مسلمین در عبادات ماه رمضان ايجاد كرد
عصر شیعه ـ ماه مبارک رمضان یکی از بهترین و مناسب‌ترین اوقات برای انجام عبادات و پرستش حضرت حق است؛ این فرصت مناسب زمانی ثمر خواهد داشت که این عبادات در محدوده شرع و سنت رسول خدا صورت پذیرد.
آيا عبادت غير شرعي هم وجود دارد؟
با این بیان برای برخی این سوال مطرح خواهد شد که آیا عباداتی نیز وجود دارد که خارج از محدوده شرع باشد؟ اصلاً این موضوع جمع نقیضین است و چگونه عبادت تبدیل به امری غیر شرعی می‌شود؟
در جواب این سوال می‌توان به قطع پاسخ داد: آری، برخی عبادات که از اختراعات خود مردم است و در دین هیچ ریشه‌ای ندارد و حتی مخالف دستورات دین مي باشد، نه تنها ثواب عبادت ندارد، بلکه در حکم پیروی از بدعت و نوآوری در دین است.
بدعت چيست؟
انجام دادن دستورات بدیع و نو در عبادت خداوند که ریشه‌ای در سنت ندارد و قرار دادن آن جزو دستورات دین، بدعت است؛ رسول خدا (ص) فرمود: «هر بدعتى گمراهى است و هر گمراهى راه به دوزخ دارد.»
انجام دادن بدعت در دین، چون مستلزم ترک سنت است و موجب تغییر در دین و دستورات آن می‌شود، نه تنها امری مذموم مي‌باشد، بلکه برای آن عقاب فراوانی ذکر شده است.
نماز تراويح، بدعتي كه خليفه دوم باب كرد
یکی از بدعت‌هایی که در ماه مبارک رمضان در میان عبادات در بین برادران اهل سنت رواج دارد، نماز تراویح است؛ نماز تراویح نافله‌ای 20 رکعتی است که در هر شب ماه مبارک به صورت جماعت خوانده می‌شود. این نماز از زمان خلیفه دوم وارد دین شد و بدعتی بزرگ در عبادات بود؛ چرا که خواندن نمار نافله(مستحبی) به صورت جماعت در سنت رسول‌الله وجود نداشت و امری بدیع و نو از طرف خلیفه دوم بود.
علامه امینی در الغدير، جلد 5، صفحه 31 نقل كرده است: «اول كسى كه نماز «تراويح» را بدعت گذاشت خلیفه دوم و در سال 14 هجرى بود. «تراويح» 20 ركعت نماز مستحبى بود كه در شب‌هاى ماه رمضان به جماعت مىخواندند.
چرا نماز تراويح بدعت بود؟
اين نماز از دو جهت بدعت بود: يكى نماز مستحبى را به جماعت خواندن و ديگرى تعيين 20 ركعت به عنوان نماز مخصوص شب‌هاى ماه رمضان. سپس روايت كرده كه عمر در شبى از شب‌هاى ماه رمضان بيرون آمد و چراغ‌هايى را در مسجد ديد و پرسيد: چه خبر است؟ گفتند: مردم براى نماز مستحبى به جماعت جمع شدهاند. عمر گفت: بدعت است، ولى خوب بدعتى است!»
امیرالمومنین(ع) پس از رسیدن به خلافت اهتمام بسیاری برای متروک کردن این بدعت داشتند و تلاش كردند مردم را متوجه این حقیقت کنند که نمازهای مستحبی و نوافل به جماعت خوانده نمی‌شود، اما به دلیل عادت مردم و ریشه دواندن این بدعت، امام علی(ع) موفق نشدند مردم را از اين عمل برحذر دارند.
انجام هر عملی اعم از عبادی و غیر عبادی لزوماً باید در محدوده شرع باشد، بنابراين هر نوآوری که منسوب به دین باشد، نه تنها پسندیده نیست، بلکه عملی مذموم و قبیح به شمار مي‌رود.
منبع» خبرگزاری دانشجو