عالمی که اسرار علوم غریبه را از کلمات امام علی(ع) استخراج کرد

عصر شیعه ـ در ضلع جنوبی حرم مطهر سیدالشهدا(ع) و در خیابانی با نام "شارع القبلة" آرامگاه عارف و زاهدی قرار دارد که نام او در میان دیگر اساتید فقه و سیر و سلوک می‌درخشد.

احمد بن فهد حلی اسدی(۷۵۷ - ۸۴۱) از جمله شاگردان شهید اول و فخر المحققین است و تالیفات فقهی معتبری از جمله «المهذب البارع» که شرح «المختصر النافع» محقق حلی است را می‌توان نام برد. شهرت بیشتر او در اخلاق، دعا و سیر و سلوک است و کتاب مشهور او در این زمینه، «عده الداعی» است.

آثار و تالیفات او حکایت از مقامات باطنی و معنوی او می‌نماید، که برخی از آنها به ترتیب زیر است:

1.     آداب الداعی.

2.     الادعیه و الختوم.

3.     استخراج الحوادث و بعض الوقایع المستقبله من کلام امیر المؤمنین (ع) فیما انشاه فی صفین بعد شهاده عمار بن یاسر در این کتاب برخی از اسرار علوم غریبه مانند خروج چنگیز و پدید آمدن اسماعیل صفوی را از کلمات معجزه آمیز علی (ع) که در صفین بعد از شهادت عمار فرموده است، استنباط و استخراج نموده است.

4.     اسرار الصلوه.

5.     تاریخ الائمه (ع).

6.     التحریر در فقه.

7.     التحصین فی صفات العارفین من العزله و الخمول بالاسانید المتلقاه عن آل الرسول (ع).

8.     ترجمه الصلوه در بیان معانی، اقوال و افعال و فوائد نماز.

9.     تعیین ساعات اللیل و تشخیصها بمنازل القمر.

10. جامع الدقائق و کاشف الحقائق و ...

صاحب روضات الجنات در شرح زندگی این عالم وارسته می نویسد:

عالم عارف پر از اسرار، کاشف اسرار فضائل، جمال الدین ابوالعباس احمدبن شمس الدین محمد بن فهد اسدی حلی، در اثر شهرت و اعتبار، بی نیاز از توصیف و تعریف می‌باشد وی جامع معقول و منقول، فروع و اصول ظاهری و باطنی و علم وعمل است او از شاگردان شهید اول و فخر محققان است، و از شیخ مقداد سیوری و علی بن خازن حائری و ابن متوج بحرانی، و از سید جلیل نقیب، بها الدین ابوالقاسم علی بن عبدالحمید نیلی صاحب کتاب الانوار الالهیه اجازه روایتی دارد و پیش مااجازه نامه ای موجود است که به خط فرزند شهید ثانی، یا پسرش محمد است (و ازاین دو کنار نیست) و مضمون آن چنین است: احمد بن محمد بن فهد، از رجال متاخر عصر ما و یکی از مدرسین زینبیه درحله سیفیه، و یکی از رجال علم، خیر، صلاح و بذل و بخشش و جود می باشد او از من کسب اجازه نمود، پس به او در مورد تالیفات و روایات خویش اجازه دادم.
ابن فهد در سالهای آخر عمر به کربلا هجرت کرد و در آن دیار مرجعی پرنفوذ و والامقام یاد شده است. بررسی استفتاءات مختلفی از او شده نشانگر والایی موقعیت و منزلت وی در آن زمان است. او از زیارت سید الشهدا علیه السلام و فیوضات آن پاک بهره مند بوده ادب محضر را هرگز از دست نداد. عشق، ادب و معرفت او نسبت به مقام نورانی ولایت او را به خضوعی غیر قابل توصیف واداشته بود. در این باره گفته اند: ابن فهد هرگز زمین کربلا را به قضای حاجتش آلوده نکرد تا حرمت حرم را حفظ کرده باشد و حریم آن پاک و معطر بماند.

امروزه بر سر مزار این عالم وارسته، گنبد و بارگاهی قرار دارد که در کنار آن نیز، حوزه علمیه ای به نام او نیز در حال فعالیت می‌باشد