خداحافظي مردان نيمه برهنه از تلويزيون!
عصر شیعه ـ آنها هم كه پيگير تماشاي برنامههايي بودند كه «رواجدهنده عاديسازي روابط محرم و نامحرم» بود و در آن «حريمهاي شرعي» شكسته ميشد، بايد بروند پي كارشان! صدا و سيما ديگر قرار نيست در برنامههاي نمايشياش «اختلاط بيمورد زن و مرد را در عروسي، ميهماني خانوادگي و فضاهاي كاري» به تصوير بكشد.
اين ممنوعيتها بخشي از دستورالعملهاي صادر شده براي اداره تشكيلات تلويزيون در سال ۱۳۵۸ نيست بلكه دستورالعملي است كه روز گذشته از سوي «عليدارابي» معاون سيما خطاب به مديران شبكهها صادر شد تا از اين پس فضاي برنامههاي سيما «سالمتر» شود.
تلويزيون تازه از زير بار انتقادهاي مربوط به برنامههاي ماه رمضان ۹۰ بيرون آمده و حالا به نظر ميرسد صدور اين بخشنامه بيشتر يك «فرار رو به جلو» براي رهايي از انتقادهايي است كه بعد از روي كار آمدن تيم جديد معاونت به اين سازمان صورت گرفته است.
صدور چنين بخشنامهاي و ذكر چنين مواردي در آن به معني اين است كه تا پيش از اين چنين مواردي در شبكههاي صدا و سيما توليد و پخش ميشده و حالا ميخواهند جلوي اين كار را بگيرند.
اين بخشنامه نكته جالبتري هم دارد و آن اين است كه براي اولين بار در چند سال گذشته، چنين بخشنامهاي رسانهاي ميشود كه مطالب مطرح در آن در حيطه وظايف «شوراي نظارت بر صدا و سيما» است؛ شورايي كه رئيس آن «حسين مظفر» به خبرنگار «جوان» ميگويد: «تمام مواردي كه در اين بخشنامه ذكر شده موبهمو مواردي است كه ما سالها به مديران تلويزيون در قالبهاي مختلفي همچون نامه، تذكر شفاهي، تذكر كتبي و... گوشزد ميكرديم ولي متأسفانه گوش مديران تلويزيون به اين حرفها بدهكار نبود. حالا چه شده كه بعد از اين همه مدت به اين ضرروت رسيدند كه بايد براي اين موارد بخشنامه و اطلاعيه صادر كنند، من نميدانم.»
وضعيت دوگانه صدا و سيما
مظفر اميدوار است مديران تلويزيون از اين به بعد نظارت بيشتري بر توليدات و پخش برنامههاي تلويزيون داشته باشند و از برنامهسازاني كه امتحانشان را در اين زمينه پس دادهاند براي ساخت برنامهها استفاده كنند.
به نظر ميرسد در حال حاضر صدا و سيما با يك وضعيت دوگانه مواجه شده است؛ از يك طرف ميخواهد نظر عموم مخاطبان را جلب كند و از طرف ديگر فشارهاي سازمانهاي نظارتي و ضوابط قانوني و اسلامي را رعايت كند.
دكتر «سيما فردوسي» روانشناس و كارشناس رسانه درخصوص تأثيرپذيري رسانه از خواستههاي مخاطبان به خبرنگار ما ميگويد: «هر جامعهاي مسائل خاص خودش را دارد و از جايي كه رسانه نقش آموزشي در كشور ما دارد و به تلويزيون به عنوان يك رسانه آموزشي نگاه ميكنند بايد از يكسري بيپرواييها و نشان دادن يك سري ناهنجاريها در برنامهسازي جلوگيري شود.»
اين كارشناس برنامههاي تلويزيوني با اشاره به اين نكته كه خيلي از انتقاداتي كه به صدا و سيما ميشود به دليل اين است كه برنامهسازان و فيلمسازاني كه در حال حاضر با تلويزيون كار ميكنند، دانش و سواد بالايي ندارند، گفت: «متأسفانه خيلي از برنامهسازان به دليل تقليد و تحتتأثير قرار گرفتن از برنامههاي شبكههاي ماهوارهاي فكر ميكنند بايد از هر ايدهاي براي جذب مخاطب استفاده كنند».
اين كارشناس ادامه داد: «مديران صدا و سيما بايد با تأمل و شناخت بيشتري با برنامهسازان و فيلمسازان همكاري كنند چون متأسفانه خيلي از اين برنامهسازان هنوز جامعه و مردم خودشان را نميشناسند. در پايان نكته قابل تأمل ديگر اين است كه اگر صدا و سيما منتقد عملكرد خود است پس چرا به برنامهسازان خود بعد از هر برنامه جايزه ميدهد و چرا بعد از هر سريال اين روند را باب كرده كه به تمامي دستاندركاران يك برنامه از نيروي خدماتي تا بازيگر دست چندم هم جايزه ميدهد»؟!
آيا چنين دستورالعملهايي ميتواند بر كيفيت برنامهسازي تأثير بگذارد يا اينكه دور جديدي از محدوديتهاي بينتيجه را به دنبال خواهد داشت؟