آيا خانه منسوب به امام علي(ع) در كوفه واقعيت دارد؟
عصر شیعه ـ به نقل از پايگاه اطلاع‌رساني بعثه مقام معظم رهبري، در اين كه امام علي عليه السلام در اواخر عمر شريفشان به مدّت چهار سال و چند ماه حكومت كرده‌اند و مركز حكومت ايشان نيز در كوفه بوده است و به يقين در خانه‌اي سكونت داشته‌اند، ترديدي نيست ولي اين كه محل سكونت ايشان در كجاي كوفه بوده، بيرون يا درون دار الاماره، اطلاع دقيقي در دست نيست؛ چون به هر حال اين احتمال وجود دارد، كه محل فعلي در مجاورت كاخ دار الاماره كوفه، خانه آن حضرت باشد و نيز با توجّه به شهرت اين محل به عنوان خانه امام، ما نيز آن را رد نمي‌كنيم. ولي تقسيمات درون اين خانه قطعاً با روحيات ايشان سازگاري ندارد و ساخته و پرداخته ذهن كساني است كه در سال‌هاي آخر حكومت صدام آن را بازسازي كرده اند.
به عنوان مثال اختصاص مكاني به عنوان مكتب الحسنين (عليهما السلام) در اين خانه، فاقد هرگونه توجيه عقلايي است. اعتقاد متقن شيعي ما اين است كه آن دو بزرگوار امام بوده‌اند و علم لدنّي داشته‌اند و نيازي به تعلّم و فراگيري نداشته‌اند.
علاوه بر اين در زمان حاكميت پدرشان در كوفه يعني بين 58 تا 63 سالگي از عمر آن حضرت، اين دو بزرگوار نيز مرداني 30 ـ 40 ساله و داراي شخصيّت و زندگي مستقل بوده‌اند و داشتن چنين مكتبي در خانه پدرشان براي آن دو بزرگوار قابل توجيه نيست. برخي كوشيده‌اند، با ترجمه كلمه مكتب به معني محل تدريس يا دفتر كار، مشكل را حل كنند اما قابل پذيرش نيست؛ زيرا چگونه اتاقي به اين كوچكي محل اجتماع شاگردان يا ارباب رجوع به درون خانه شخصي امام چگونه قابل توجيه است؟
* نمازهايي كه براي قسمت‌هاي مختلف اين خانه ابداع كرده‌اند، هيچ‌گونه وجه شرعي ندارد
از اين‌ها گذشته، نمازهايي كه براي قسمت‌هاي مختلف اين خانه تشريع و ابداع كرده‌اند، مثل نماز مكتب الحسنين يا نماز چاه اميرالمؤمنين يا نماز مغتسل اميرالمؤمنين يا نماز اتاق حضرت زينب و ام‌البنين فاقد وجاهت و ريشه درست و مستند بوده و موجب وهن شيعه است؛ مگر آن كه به زائران تفهيم شود، در اين فرصت‌ها، نمازهاي مأثوري از قبيل نماز هديه به امام عليه السلام يا نماز حاجت يا نمازهاي اداء و قضاي يوميه به جا آورند.
از نمازهاي ساختگي هم كه بگذريم؛ روزانه چندين هزار نفر زائر وارد عراق مي‌شوند و جمع زيادي از مردم عراق هم هر روز به اين محل مي‌آيند و همگي مقيدند از اين خانه بازديد كنند. يعني؛ از راهروهاي تنگ آن عبور و در هر يك از اين اتاق‌هاي تنگ نماز بگزارند و همين موجب اختلاط زن و مرد مي‌شود كه امري ناپسند است.