آیا می توان برای بر آوردن حاجات به حضرت نرجس خاتون توسل جست؟

پرسش:

آیا می توان برای بر آوردن حاجات به حضرت نرجس خاتون توسل جست و او را به پیشگاه خدا واسطه قرار داد؟ و می توان خواندن زیارت عاشورا را تا آخر عُمر برای بر آوردن حاجت به ایشان هدیه كرد؟ و اگر حاجت بر آورده نشد، چكار باید كرد؟

پاسخ:

جناب نرجس خاتون یكی از بنده های مقرب خدا است كه قطعاً به اندازه ارج و منزلت و قرب خود به خداوند متعال و به اذن الهی می تواند واسطه فیض باشد و در بر آورده شدن حاجات می توان به آن جناب توسل جست. اما نكته ای كه توجه به آن لازم و ضروری است این است كه نباید انتظار داشت كه حاجات انسان بعد از توسل حتما در زمان معین و سریع بر آورده شود. دلیل آن هم چند امر می تواند باشد كه در ذیل به آن ها اشاره می شود:

1. گاهی از اوقات خداوند متعال دعای انسان را اجابت نمی كند، زیرا انسان از آنجا كه خیر و شر واقعی خویش را به درستی نمی داند همانگونه كه خیر را می جوید، شر و بدی را نیز می طلبد. چنانكه خداوند می فرماید: «انسان با شوق و رغبتی كه خیر و منفعت را می جوید چه بسا از روی جهل با همان شوق و رغبت شر و زیان خود را می طلبد و انسان (از فرط جهل) بسیار بی صبر و شتاب كار است.»(1) و همچنین در جایی دیگر می فرماید: «چه بسیار شود كه چیزی را شما ناگوار شمارید ولی به حقیقت خیر و صلاح در آن بوده، و چه بسیار شود كه چیزی را دوست دارید و در واقع شر و فساد شما در آن است و خداوند به مصالح امور دانا است و شما نمی دانید.»(2)

2. گاهی خداوند اجابت مطلوب انسان را به علمی كه صلاح می داند و برما پوشیده است به تأخیر می اندازد، یا آن را به گونه ای دیگر تبدیل می نماید، و در واقع به شیوه بهتری اجابت می شود بدون آن كه انسان بداند. لذا در دعای افتتاح است كه هر گاه خواسته ام را به تأخیر افكنی بر تو عتاب می ورزم در حالیكه چه بسا در این تأخیر مصلحت است كه تو می دانی و من نمی دانم.

3. گاهی پاسخ نیافتن ها، اجابت از سوی خداست. یعنی خداوند منان با تأخیر اجابت، ما را بیشتر به حالت انابه و تضرع در درگاهش نگاه می دارد و این لطف بزرگی است كه به این وسیله ارتباط عبد با معبود حفظ می گردد و در پی آن، الطاف بیشمار دیگری نیز نصیبش می گردد. چنانكه امام صادق ـ علیه السلام ـ می فرماید: «بنده ای دعا می كند و خدای عزوجل به دو فرشته می فرماید: من دعای او را به اجابت رسانیدم ولی حاجت او را نگهدارید تا او باز هم دعا كند، زیرا من دوست دارم صدایش را بشنوم. و بنده ای هم هست كه دعا می كند و خداوند می فرماید: زود حاجتش را بدهید، زیرا من از صدایش بدم می آید.»(3)

4. اگر چنانچه به دلایلی خواسته انسان در دنیا به هیچ وجه اجابت نشود، خداوند رئوف و مهربان به جای آن در قیامت نعمتهای بسیار افزون تری عطا می كند بطوری كه دیگران آرزو می كنند كه ای كاش خواسته هایشان در دنیا اجابت نشده بود و هم اكنون از آن مواهب بی شمار بهره مند می شدند. بنابر این نفس دعا كردن مطلوب و عبادت است و پاداش قطعی دارد. پس نباید نگران بر آورده نشدن آن باشید.

در این كه می توان زیارت عاشورا را به ایشان هدیه كرد، شكی نیست، ولی در این رابطه خوب است توجه شود كه نذر به صورتی باشد كه در توان شخص باشد. خواندن اجباری زیارت عاشورا، هر روز و تا آخر عمر ممكن است باعث خستگی و .... شود.

ملاك در پذیرش اعمال تقواست و اگر تقوای راستین ایجاد و ملكه شد، بسیاری از دعاها با گفتن به اجابت می رسد. گرچه هر چه تقوا بیشتر باشد شوق و رغبت به اعمالی چون زیارت امام حسین ـ علیه السلام ـ بیشتر می شود.

پی نوشت ها:

1. اسراء: 11.

2. بقره: 116.

3. کلینی، محمد بن یعقوب، اصول کافی، ترجمه محمد باقر کمره ای، انتشارات اسوه، چاپ دوم، ج6، ص 77.